Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, którą Kościół katolicki obchodzi 8 grudnia, jest dniem odpustu w naszej parafii. Prawda wiary o Niepokalanym Poczęciu Maryi jest określona przez dogmatyczne nauczanie Kościoła. Mówi ono, że Maryja poczęta i urodzona tak, jak każdy inny człowiek od chwili swego poczęcia, jeszcze przed narodzeniem, była obdarzona pełnią łaski.
Ta prawda wiary jest pośrednio objawiona w Piśmie Świętym. Anioł w chwili zwiastowania powiedział do Maryi: ?Bądź pozdrowiona, pełna łaski? (Łk 1, 28). Bóg przygotował Ją na Matkę Syna Bożego, który nie mógł mieć matki obarczonej skutkami grzechu pierworodnego, nieposiadającej łaski w duszy. Obdarował Ją pełnią swych łask w chwili poczęcia. Została już wtedy odkupiona w sposób wyjątkowy, wznioślejszy niż inni ludzie.
Wiara w Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny była obecna w Kościele od najdawniejszych czasów, choć niesformułowana wyraźnie. Król Polski Zygmunt Stary, gdy Polska przeżywała swój złoty wiek i liczono się z nią w Europie, prosił Stolicę Apostolską o przyspieszenie ogłoszenia tego dogmatu. Wtedy ówczesny papież Urban VIII tak odpisał polskiemu królowi: ?Światło Ducha Świętego, które jedynie może wyjaśnić tę prawdę, tajemnicę ludowi – jeszcze nie zabłysło w naszych umysłach?.
Po trzech wiekach od prośby polskiego króla, papież Pius IX 8 grudnia 1854 r. ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Oto jego treść: ?Najświętsza Maryja Dziewica od pierwszej chwili swego poczęcia, przez łaskę i szczególny przywilej Boga Wszechmogącego, na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana nienaruszona od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego?.
Wszyscy znamy wydarzenia z Lourdes. Matka Boża objawiła się tam ubogiej dziewczynce Bernadecie Soubiroux. Zanim Bernadeta stała się wizjonerką, powiernicą i posłanniczką Niepokalanej, otrzymała łaskę głębokiej wiary i prawdziwej świętości. Posiadała głębokie wyczucie Boga i zdolność znoszenia przeciwności i cierpień.
Był 1858 r., zaledwie 4 lata po ogłoszeniu dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryja przyszła z nieba, aby niejako potwierdzić treść tego dogmatu. Podczas objawień Bernadeta, widząc niezwykłą Postać, zapytała: ?Kim jesteś piękna Pani??. Usłyszała odpowiedź: ?Jam jest Niepokalane Poczęcie?. Słowo ?niepokalana? oznacza bezgrzeszność, świętość oraz piękno. Gdzie jest Bóg, tam jest piękno. I gdzie jest piękno, tam jest Bóg, który to piękno stworzył.
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia obchodzi Kościół w Adwencie, przed Bożym Narodzeniem. Chce nam przez to pokazać, jak czysta i piękna była ta, która dała światu zbawienie. Kościół chce nas zachęcić do prostowania drogi życia dla Pana i dbałości o czystość swego serca i duszy, aby wzrastała nasza przyjaźń z Bogiem.
(niedziela.pl)
8 grudnia br. podczas uroczystej sumy odpustowej dzieci przygotowujące się w naszej parafii do I Komunii św. otrzymają medaliki. Dla każdego dziecka będzie to najsłynniejszy medalik świata, przedstawiony przez Matkę Bożą św. Katarzynie Labouré 27 listopada 1830 roku. Matka Boża zlecając wybicie medalu dała obietnicę, że ?Wszystkie osoby, które go nosić będą na szyi, otrzymają wielkie łaski. Łaski będą obfite dla tych, którzy nosić go będą z ufnością?.
Do gorliwych propagatorów medalika należał św. Maksymilian Maria Kolbe, zamęczony w Oświęcimiu kapłan, założyciel ?Rycerstwa Niepokalanej?. Rozdawał on medaliki wierzącym, jak i niewierzącym zalecając wszystkim podobną praktykę: ?Jej medalik rozdawać, gdzie się tylko da: i dzieciom, by zawsze go na szyi nosiły i starszym, i młodzieży zwłaszcza, by pod jej opieką miała dosyć sił do odparcia tylu pokus i zasadzek czyhających na nią w naszych czasach. A już tym, co do kościoła nie zaglądają, do spowiedzi boja się przyjść, z praktyk religijnych szydzą, z prawd wiary się śmieją, zagrzęźli w błoto moralne albo poza Kościołem w herezji przebywają ? o, tym, to już koniecznie medalik Niepokalanej ofiarować i prosić, by zechcieli go nosić, a tym czasem gorąco Niepokalaną błagać o ich nawrócenie. Wielu nawet wtedy radę znajduje, gdy kto nie chce w żaden sposób przyjąć medalika. Ot wszywają go po kryjomu do ubrania i modlą się, a Niepokalana prędzej czy później okazuje, co potrafi? Dużo jest zła na świecie, ale pamiętajmy, że Niepokalana potężniejsza i Ona zetrze głowę węża piekielnego?.
Pierwszą Niedzielą Adwentu rozpoczynamy nowy rok liturgiczny i duszpasterski, który będziemy przeżywać pod hasłem „Wielka tajemnica wiary”, wpatrując się w tajemnicę Eucharystii. Dlatego też Metropolita Przemyski ks. abp Adam Szal w liście pasterskim u progu nowego roku Kościelnego apeluje o świadome i głębokie przeżywanie każdej Mszy świętej. Zwraca również uwagę na potrzebę wynagradzania Bogu za profanacje Najświętszego Sakramentu, ?do których dochodzi w atmosferze braku szacunku wobec tajemnic wiary katolickiej?. 
Hierarcha podkreśla, że Eucharystia to ?niezwykły dar powierzony nam przez Zbawiciela?. ?Każda Msza św. jest żywym wspomnieniem ? uobecnieniem wydarzeń z życia Jezusa, szczególnie tych z Wieczernika, Kalwarii, poranka Zmartwychwstania oraz Zesłania Ducha Świętego. Eucharystia jest także ofiarą, którą Chrystus przekazał Kościołowi. Ofiara ta trwa i wciąż się uobecnia? ? pisze Pasterz naszej Archidiecezji.
?Takiego prymasa Bóg daje raz na tysiąc lat?
Pierwszą niedzielę Adwentu rozpoczyna się nowy rok liturgiczny. Adwent to okres w roku liturgicznym, który obejmuje cztery niedziele. Ich liczba nawiązuje do starotestamenalnej tradycji 4 tysięcy lat oczekiwania Izraelitów na przyjście Mesjasza. Samo słowo ?Adventus” oznacza „przyjście”. Termin ten w Rzymie oznaczał oficjalny przyjazd dygnitarza państwowego i objęcie urzędu. W chrześcijaństwie termin ?adventus? stał się synonimem przyjścia Chrystusa w sensie jego Wcielenia, jak też powtórnego przyjścia w chwale. 
zapalane w kolejne niedziele Adwentu. Praktykuje się również zwyczaj przynoszenia ze sobą lampionów. Stosunkowo młody, bo znany w Polsce dopiero od ponad 160 lat, jest zwyczaj umieszczania w kościele wieńca adwentowego. Na wieńcu umieszcza się cztery świece (symbol 4 niedziel adwentowych). Światło, zieleń i krąg posiadają swoja wymowę (światło, nadzieja, życie, Bóg). Całość wieńca jest symbolem wspólnoty oczekującej w miłości na przyjście Pana. W Wigilię Bożego Narodzenia 4 palące się świece oznaczają przyjście Jezusa, który jest światłością świata.
Zasiadającego na tronie Pantokratora a zarazem ukoronowanego cierniem i bezsilnego Zbawiciela wspominamy na koniec roku kościelnego, który symbolicznie oznacza też koniec czasu i nastanie wieczności.
Greckie słowo „Chrystus” jest odpowiednikiem hebrajskiego mesjasz i oznacza pomazańca, namaszczonego, co w znaczeniu starotestamentalnym odnosiło się zarówno do króla, jak i kapłana, a nieraz także do proroka.
W ikonografii Chrystus Król już od starożytności przedstawiony jest jako Pantokrator, czyli Wszechwładca, zasiadający na tronie, mający ziemię za podnóżek lub trzymający glob ziemski w dłoni. Tak przedstawiają Jezusa dawne ikony i mozaiki. Tak też wielokrotnie ukazuje Go Apokalipsa – jako zasiadającego na tronie, któremu całe stworzenie oddaje cześć.