W pierwszą sobotę, 2 maja 2020 r., w Bazylice Archikatedralnej w Przemyślu odbyły się święcenia biskupie ks. prał. Krzysztofa Chudzio, proboszcza parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Jasienicy Rosielnej, którego papież Franciszek mianował biskupem pomocniczym archidiecezji przemyskiej

Uroczystej Eucharystii połączonej z udzieleniem święceń biskupich przewodniczył abp Adam Szal, metropolita przemyski. Ksiądz Arcybiskup w słowach wprowadzenia zaznaczył, że udzielane święcenia biskupie są niezwykłe w scenerii panującej w świecie epidemii, a pomimo tych trudnych okoliczności Kościół jest, nadal żyje i idzie z wysiłkiem, by zbawiać ludzi – głosić słowo Boże i sprawować sakramenty.

Po odczytanej Ewangelii od przywołania mocy Ducha Świętego, przedstawienia elekta i potwierdzenia jego wyboru, rozpoczął się obrzęd święceń biskupich. Ks. prał. Bartosz Rajnowski, kanclerz Kurii Metropolitalnej w Przemyślu odczytał nominację Stolicę Apostolskiej.

Następnie w homilii Ksiądz Arcybiskup Adam Szal podkreślił istotę Objawienia Bożego, które odkrywa przed człowiekiem, jak wierny i miłosierny jest sam Bóg. Tę prawdę o Bogu odkryła Maryja – patronka dnia dzisiejszego, – która w postawie wierności Bogu otworzyła się na łaskę Jego miłosierdzia. Metropolita Przemyski rozważając o wierności i miłosierdziu Boga złożył także życzenia Biskupowi Nominatowi: <Niech miłość i wierność cię strzeże; przymocuj je sobie do szyi, na tablicy serca je zapisz, a znajdziesz życzliwość i łaskę w oczach Boga i ludzi> (Prz 3,3-4) Księże Biskupie Krzysztofie! Pamiętaj, że Pan Bóg obiecuje zbawienie tym, którzy są mu wierni i którzy ufają w Jego Miłosierdzie. Mówił o tym Chrystus, uprzedzając uczniów o niełatwym ich życiu: <Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony> (Mt 10,22; Mk 13,13). Bądź więc wierny Panu Bogu, a On zajmie się Tobą. Ciebie odszukał Duch Święty spośród prezbiterium przemyskiego i zaufał Ci, licząc na Twoją wierną, godną i pełną miłości służbę Kościołowi przemyskiemu. Bądź w tej służbie również wytrwały jak Maryja i cierpliwie umacniaj wiarę, tych do których trafisz z biskupią posługą. Ucz ich o potrzebie zawierzenia się Bożemu Miłosierdziu. Bądź jako biskup człowiekiem dobrym, roztropnym, rzetelnym, konsekwentnym. Zawsze pamiętaj, że wierność i miłość miłosierna budują i umacniają Kościół święty. Dziś… wpatruj się w serce Maryi, Jemu ufaj i swoje serce kształtuj na wzór Serca Bożego i Niepokalanego Serca Maryi! 

Po homilii rozpoczął się dialog pomiędzy głównym konsekratorem a elektem do święceń, dotyczący wypełniania zadań urzędu apostolskiego. Z kolei przy śpiewie litanijnym i wzywaniem wstawiennictwa świętych Nominat w postawie leżącej żarliwie modlił się przed przyjęciem łaski płynącej ze święceń. Następnie miał miejsce najważniejszy moment święceń – włożenie rąk i modlitwa konsekracyjna. Współkonsekratorami podczas obrzędu święceń byli: abp Józef Michalik, arcybiskup senior archidiecezji przemyskiej i jej biskup pomocniczy Stanisław Jamrozek. Na zakończenie obrzędu Arcybiskup namaścił olejem krzyżma głowę Biskupa Krzysztofa, przekazał księgę Ewangelii, aby głosił słowo Boże z całą cierpliwością i umiejętnością oraz wręczył insygnia pasterskiego posługiwania: pierścień, mitrę i pastorał.

Na uroczystość święceń biskupich listy gratulacyjne nadesłali m.in.: Nuncjusz Apostolski w Polsce abp Salvatore Pennacchio, Przewodniczący Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki, Prezydent Rzeczypospolitej Polski Andrzej Duda. Z kolei w imieniu prezbiterium przemyskiego głos zabrał Dziekan Dekanatu Domaradzkiego ks. Tadeusz Pikor, a następnie w imieniu wiernych całej archidiecezji – Prezes Akcji Katolickiej Danuta Figiela. Słowo pozdrowienia i życzeń przekazali również abp Eugeniusz Popowicz, Metropolita Przemysko-Warszawski Kościoła Greckokatolickiego w Polsce oraz bp Jan Niemiec, biskup pomocniczy diecezji kamieniecko-podolskiej na Ukrainie.

Na zakończenie słowo do zgromadzonych w Archikatedrze i uczestniczących przez media w uroczystości święceń skierował nowowyświęcony ks. bp Krzysztof Chudzio. Zachęcamy do obejrzenia transmisji Mszy św. z udzieleniem święceń biskupich.

Czytaj dalej →

Tytuł Matki Bożej jako Królowej Narodu Polskiego sięga drugiej połowy XVI wieku. Grzegorz z Sambora, renesansowy poeta, nazywa Maryję Królową Polski i Polaków. Teologiczne uzasadnienie tytułu „Królowej” pojawi się w XVII wieku po zwycięstwie  nad Szwedami i cudownej obronie Jasnej Góry, które przypisywano wstawiennictwu Maryi.

Wyrazicielem tego przekonania Polaków stał się król Jan Kazimierz, który 1 kwietnia 1656 roku w katedrze lwowskiej przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej obrał Maryję za Królową swoich państw, a Królestwo Polskie polecił jej szczególnej obronie. Ogłosił wówczas Matkę Bożą szczególną Patronką Królestwa Polskiego. Przyrzekł szerzyć Jej cześć, ślubował wystarać się u Stolicy Apostolskiej o pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, zająć się losem ciemiężonych pańszczyzną chłopów i zaprowadzić w kraju sprawiedliwość społeczną. Po Mszy świętej, przy wystawionym Najświętszym Sakramencie odśpiewano Litanię Loretańską, do której po raz pierwszy nowe wezwanie: „Królowo Korony Polskiej, módl się za nami”.
Choć ślubowanie Jana Kazimierza odbyło się przed obrazem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie, to jednak szybko przyjęło się przekonanie, że najlepszym typem obrazu Królowej Polski jest obraz Pani Częstochowskiej. Koronacja obrazu papieskimi koronami 8 września 1717 roku ugruntowała przekonanie o królewskości Maryi. Była to pierwsza koronacja wizerunku Matki Bożej, która odbyła się poza Rzymem.

Niestety śluby króla Jana Kazimierza nie zostały od razu spełnione. Dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. Episkopat Polski zwrócił się do Stolicy Apostolskiej o wprowadzenie święta dla Polski pod wezwaniem „Królowej Polski”. Papież Benedykt XV chętnie przychylił się do tej prośby (1920). Biskupi umyślnie zaproponowali Ojcu świętemu dzień 3 maja, aby podkreślić nierozerwalną łączność tego święta z uchwaloną 3 maja 1791 roku pierwszą Konstytucją polską.

26 sierpnia 1956 roku Episkopat Polski dokonał odnowienia ślubów Jana Kazimierza złożonych 300 lat wcześniej. Prymas Polski był wtedy w więzieniu. Symbolizował go pusty tron i wiązanka biało-czerwonych kwiatów. Po sumie pontyfikalnej odczytano ułożony przez prymasa akt odnowienia ślubów narodu. W 1962 r. papież Jan XXIII ogłosił Maryję Królowę Polski główną patronką kraju i niebieską Opiekunką naszego narodu.

Św. Augustyn wyraził bardzo ważną prawdę związaną z działaniem Boga w świecie i w człowieku: łaska nigdy nie niszczy natury, ale ją uszlachetnia, nakłada się na nią i przyczynia się do jej przemiany. Jest to ważna wzmianka, która pozwala zrozumieć również charakter maryjny, jaki celebrujemy w miesiącu maju. Po pierwsze, działanie łaski dostosowuje się do natury człowieka będącego w drodze i w ustawicznym rozwoju; po drugie, działanie to korzysta z wszelkich zmian, jakie w tym czasie zachodzą, w wyniku działań kulturowych i cywilizacyjnych człowieka, i w ten sposób przyczynia się do jego postępu duchowego. Nie dziwi więc, w tej perspektywie to, że święcimy i błogosławimy przedmioty codziennego użytku; lub to, że zastępujemy niegdyś święta pogańskie — chrześcijańskimi.

Pogańska Artemida i chrześcijańska Maryja

Chrześcijaństwo bowiem, krzewiąc swą misję ewangelizacyjną w świecie przejmowało i dalej przejmuje zastane elementy kulturowe i tubylcze poszczególnych narodów nadając im nowe, chrześcijańskie znaczenie. Tak było również w przypadku przejęcia miesiąca maja. Niegdyś, w starożytności był to miesiąc związany z kultem bogini Artemidy z Efezu, a już od V w. po Chrystusie, kiedy to ogłoszono pierwszy dogmat maryjny na soborze w Efezie, zaczęto akcentować charakter maryjny tego miesiąca.

Oczywiście wybór Maryi jako patronki tego miesiąca wynikał z roli, jaką Ona pełniła w życiu Jezusa i pierwotnego Kościoła oraz wiosennego charakteru samego miesiąca. W średniowieczu trend maryjny pogłębił się jeszcze bardziej. Zamierzano w ten sposób wyeliminować lub nadać głębsze chrześcijańskie znaczenie zastanym pogańskim rytom praktykowanym w tym miesiącu. Cześć ta rozwinęła się szczególnie w XVII w. stając się praktyką w połowie XIX w. Do tej praktyki odwołał się papież Paweł VI w swej encyklice ‚Mense maio’ (1965), nawołując do zachowania tej tradycji.

W katolickiej Polsce

W Polsce nabożeństwa majowe przyjęły się od XIX w. i na tle zaborczych najeźdźców: prawosławnej Rosji i luterańskich Niemiec, wkrótce stały się wyznacznikiem katolickiej polskości. Gdy w 1837 r. dotarły one do nas z Zachodniej Europy, bardzo szybko zaczęły się upowszechniać w wielu stronach kraju, choć jeszcze nieformalnie. Dopiero w 1852 r., po raz pierwszy oficjalnie nabożeństwo majowe odprawiano w kościele Świętego Krzyża w Warszawie. Po 30 latach trafiło ono już do wszystkich parafii i stało się bardzo popularne. Nabożeństwo to jest pochwalnym hymnem ku czci Bogarodzicy, w miesiącu Jej poświęconym, kiedy w Litanii Loretańskiej wysławiamy Ją przeróżnymi tytułami prosząc, by była dla nas wędrowców na ziemi, najlepszą Matką. Oczywiście ten kult maryjny w maju jest dodatkowo wzmocniony akcentami patriotycznymi wynikającymi z uchwalenia Konstytucji 3 Maja 1791 r. oraz innymi historycznymi momentami takimi, jak: obrona Jasnej Góry podczas Potopu Szwedzkiego, Śluby Jana Kazimierza w 1656 r., czy Wielkie Jasnogórskie Śluby Narodu napisane przez kardynała Stefana Wyszyńskiego w 1956 r. Wszystkie te wydarzenia to ważne momenty polskiej historii, które zaczęto z czasem kojarzyć z majowymi celebracjami liturgicznymi.

Litania Loretańska

Centralnym punktem nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska, śpiewana przed przydrożnymi kapliczkami w pobliżu kościołów lub w samych kościołach przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Litania Loretańska jest formą zawierzenia Matce Bożej i powierzenia Jej różnych codziennych spraw w celu orędownictwa u Jej Syna. Samo słowo: „litania” pochodzi z greckiego ‚lite’ lub łacińskiego ‚litania’, i oznacza: prośbę, błaganie. Jest to więc modlitwa błagalna, złożona z wielu inwokacji skierowanych do Boga, Jezusa Chrystusa, Ducha Świętego, Matki Bożej lub świętych, połączona z wezwaniami o ich wstawiennictwo i opiekę. Genezy Litanii Loretańskiej należy szukać w tradycji monastycznej XII-wiecznej Francji, choć publicznie zaczęto ją odmawiać i śpiewać w Loreto od 1531 r.; stąd jej nazwa ‚Loretańska’. Znaczenie sanktuarium w Loreto bierze się stąd, że według tradycji, to właśnie tu jest przechowywany dom nazaretański świętej rodziny sprowadzony w 1294 r. przez rodzinę De Angelis, rządców Epiru. Zachowany z tamtych lat dokument podaje, że Nicefor De Angelis, władca Epiru, dał w posagu swojej córce wychodzącej za mąż  oprócz wielu różnorodnych dóbr, także „święte kamienie wyniesione z Domu naszej Pani Dziewicy Matki Bożej”. Od tego czasu Loreto to przede wszystkim sanktuarium Domku Nazaretańskiego, który z czasem (1469) został umieszczony w pięknej bazylice.

Przemyśl, 19 kwietnia 2020 r.

Drodzy Diecezjanie!
Czcigodni Księża, Ojcowie i Siostry zakonne!

Przeżyliśmy Święta Zmartwychwstania Pańskiego w nieco inny sposób niż dotychczas. W ostatnich dniach, w naszych sercach było wiele tęsknoty za wspólnym świętowaniem w naszych parafiach, w gronie rodziny, znajomych czy przyjaciół. Dziękuję Wam za podjęcie wspólnej modlitwy w rodzinach, za uczestnictwo w Eucharystii za pośrednictwem mediów oraz za praktykę Komunii św. duchowej. Wierzę, że ta forma uczestnictwa w życiu żywego Kościoła pozwoli wszystkim na nowo odkryć bogactwo darów, jakie czekają na nas w Kościele, a którymi są m.in. sakramentalna spowiedź i Komunia św. oraz wspólnota wiernych.

Ufając w Bożą Opatrzność, nadal usilnie modlimy się o ustanie pandemii i wypełnienie się woli Bożej.

Z uwagi na zmieniające się od 20 kwietnia br. przepisy, nasza nadzieja na spotkanie z Jezusem podczas Eucharystii celebrowanej w naszych świątyniach czy też pragnienie przystąpienia do spowiedzi i Komunii Świętej, mogą przynajmniej częściowo zostać spełnione. Wprowadzone przepisy będą miały wpływ na duszpasterskie funkcjonowanie naszych świątyń, dlatego bardzo proszę o zapoznanie się z nimi i zastosowanie ich w naszych wspólnotach parafialnych.

Ostatnie rozporządzenia Rady Ministrów wprowadzają m.in. następujące zasady:

• Od 16 kwietnia br., osoby przebywające w kościołach i kaplicach, mają obowiązek zakrywania ust i nosa za pomocą maseczki lub części odzieży. Obowiązek ten dotyczy wszystkich wiernych przebywających w świątyniach (poza momentem przyjęcia Komunii św.), liturgicznej służby ołtarza oraz pracowników kościelnych. Z tego obowiązku zwolnieni są jedynie duchowni sprawujący „kult religijny, w tym czynności lub obrzędy religijne”.
• Od 20 kwietnia br. zmienia się limit osób, które mogą w tym samym czasie przebywać w świątyniach. W kościele, na 1 osobę będzie musiało przypadać co najmniej 15 m² powierzchni (dotyczy to Mszy świętej, nabożeństw i pogrzebów).

Mając na uwadze te zmiany, zachęcam wiernych, aby mimo udzielonej dyspensy, skorzystali z możliwości, jakie dają nowe przepisy i uczestniczyli w Eucharystii w swoich kościołach, zarówno w niedziele, jak i dni powszednie. Dla zapewnienia dopuszczonej przepisami ilości osób na Mszy świętej, proszę kapłanów, by po ustaleniu ilości uczestników mogących brać udział w liturgii w konkretnym kościele, osobiście lub przez wyznaczone przez siebie osoby, poinformowali o tym swoich parafian i umożliwili wszystkim chętnym uczestnictwo w Mszach świętych. Wiernych proszę, aby kontaktowali się w tej sprawie ze swoimi duszpasterzami. Dobra organizacja pozwoli na równomierne rozłożenie uczestników na wszystkie celebracje Eucharystii. Księża niech pamiętają, że tam, gdzie jest to możliwe, można zwiększyć ilość Mszy świętych, oczywiście z zachowaniem przepisów liturgicznych i dotyczących intencji mszalnych. Jednocześnie proszę pamiętać, że obowiązuje nas wszystkich dbałość o zachowanie właściwej odległości pomiędzy wiernymi w obiekcie sakralnym.

Proszę ponadto wszystkich kapłanów, aby poprzez otwarcie kościołów w ciągu dnia, umożliwili wiernym indywidualną modlitwę.  Możliwość skorzystania z sakramentu spowiedzi oraz przyjęcia Komunii św. powinna istnieć również poza godzinami celebry w wyznaczonych i podanych do wiadomości godzinach, z uwzględnieniem obowiązujących przepisów sanitarnych.

Z powodu ograniczonych możliwości dotarcia do swoich parafian, proszę kapłanów, aby za pośrednictwem wszelkich dostępnych środków masowego przekazu (gabloty, telefon, strona internetowa parafii, komunikatory, Msze św. transmitowane online, ogłoszenia parafialne) przekazali wiernym niniejsze wskazania.

W pokornej modlitwie zawierzam wszystkich kapłanów, osoby życia konsekrowanego, diecezjan oraz wszystkie służby medyczne i mundurowe, ofiarnie służące nam wszystkim.

Z nadzieją  na spotkanie przy Ołtarzu Pańskim, z serca błogosławię.

✠ Adam Szal
Arcybiskup Metropolita Przemyski

Od poniedziałku (20 kwietnia) zaczyna obowiązywać nowe rozporządzenie władz państwowych odnośnie ilości osób gromadzących się w kościele celem uczestnictwa w nabożeństwach. Liczba osób przebywających jednorazowo w świątyni ma być proporcjonalna do jej powierzchni (1 osoba na 15 m²). Powierzchnia naszego kościoła wynosi 600 m², dlatego w świetle nowych przepisów może w nim przebywać jednorazowo maksymalnie 40 osób, nie licząc kapłanów oraz służby liturgicznej. Przebywając w świątyni mamy obowiązek zachować bezpieczną odległość oraz zakryć usta i nos za pomocą części odzieży lub maseczki. Maseczkę należy zdjąć w celu przyjęcia Komunii św. Zachęcamy do uczestnictwa w nabożeństwach z poszanowaniem obowiązujących przepisów. Pamiętajmy jednak, że w najbliższą niedzielę (19 kwietnia) obowiązują jeszcze „stare” przepisy, czyli w kościele może być obecnych maksymalnie 5 osób. Przepraszamy za utrudnienia i prosimy o zrozumienie zaistniałej sytuacji.

Krzyż nie miałby sensu,

gdyby nie było Zmartwychwstania,

a Zmartwychwstania nie byłoby,

gdyby nie krzyż.

Wszystko ma swój czas i sens.

A tam, gdzie trudno pojąć,

jest miejsce na nasze zaufanie.

Zmartwychwstanie Chrystusa to najważniejsze wydarzenie dla każdego z nas. Na nim opiera się nasza wiara i nadzieja. To za nasze grzechy Jezus umarł i zmartwychwstał. Prawdę tę, ukazującą potęgę miłości Boga do człowieka, uświadamiamy sobie na nowo podczas celebracji Świąt Paschalnych.

Niech Chrystus, który został ofiarowany, jako niewinny Baranek, stanie się dla nas Pokarmem na życie wieczne. Niech On sam oświeca drogę prowadzącą nas do Niego. Niech On sam będzie źródłem naszej siły w codzienności.

Życzymy, aby Zmartwychwstały Pan dodawał Wam odwagi do dzielenia się Dobrą Nowiną i bycia Jego świadkami zwłaszcza dla tych, którzy Go poszukują. Niech On napełnia Was swoją mocą, darzy obfitym błogosławieństwem i potrzebnymi łaskami, a Jego obecność niech towarzyszy Wam w każdym dniu i umacnia Waszą wiarę, nadzieję i miłość.

Błogosławionych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego

życzą Duszpasterze Parafii

Z radością informujemy, że w naszym kościele zainstalowana została kamera, która umożliwia nadawanie transmisji na żywo z Mszy św. oraz nabożeństw odbywających się w naszej świątyni. Wszystkich, którzy z oczywistych względów nie mogą przyjść do kościoła zachęcamy do łączenia się ze świątynią za pośrednictwem Internetu. Zakładka „Kamera” znajduje się w menu głównym naszej strony internetowej. Prosimy również, aby umożliwić skorzystanie z transmisji zwłaszcza osobom starszym i chorym, które pozostają w domach. Jednocześnie zachęcamy Wszystkich Zainteresowanych do obejrzenia poniższego filmiku, który przybliży nam zasady uczestnictwa w Eucharystii i innych nabożeństwach za pośrednictwem środków społecznego przekazu:

Niech łącze internetowe stanie się dla nas zaproszeniem i zachętą do duchowej łączności z kościołem parafialnym, a przede wszystkim do szczerej, ufnej i wytrwałej modlitwy i jedności z Jezusem, z którym możemy się jednoczyć przez akt Komunii św. duchowej.